اولین لامپ های ثبت شده در دهه 1840 دارای رشته های پلاتین بودند.
با این حال، این پیشرفت ها به یک محصول تبدیل نشدند.
یک خروجی نور قابل قبول فقط در دماهایی درست زیر نقطه ذوب پلاتین 1772 درجه سانتی گراد به دست آمد.
لامپ هالوژن کملیون را می توان از مراکز معتبر سراسر کشور خریداری نمود.
کنترل دقیق دما برای رشته های بادوام بسیار دشوار بود، توماس آلوا ادیسون این رویکرد به فناوری را کنار گذاشت.
اولین لامپ‌های رشته‌ای تولید شده تجاری حاوی یک رشته کربنی با نقطه تصعید 3550 درجه سانتیگراد بودند.
زغال کردن الیاف نازک طبیعی گیاهان گرمسیری سریع الرشد مانند بامبو مناسب بود.
فرآیند تولید بسیار پیچیده تر از تولید نخ های نازک پلاتین است.
علاوه بر این، عملکرد رشته های کربنی نیاز به خلاء قوی تری در لامپ شیشه ای دارد.
لامپ های فیلامنت کربنی هنوز در دسترس هستند.
نور کمی مایل به قرمز و افزایش ملایم روشنایی هنگام روشن کردن، اغلب به عنوان دلپذیر تلقی می شود.
با توجه به فرآیند تولید، لامپ های شیشه ای برای لامپ ها دارای یک اتصال پمپ (هوا خارج می شود و گاز بی اثر پر می شود) که ذوب می شود.
با لامپ های رشته ای قدیمی و لامپ های هالوژن در نوک لامپ قرار دارد، با لامپ های خدمات عمومی در پایه محافظت می شود.
الزامات ویژه فقط در مورد نوع شیشه در مورد طرح های فشرده تر اعمال می شود.
تا حدی از شیشه مقاوم در برابر حرارت یا – در مورد لامپ های هالوژن – از شیشه کوارتز ساخته شده است.
لامپ کریپتون پایه پیچ E27 60 وات داخل مات
لامپ شیشه ای قبلا تخلیه می شد، امروزه لامپ های رشته ای با گاز بی اثر پر می شوند.
این امر تولید را ساده می کند و سرعت تصعید را کاهش می دهد.
تلفات حرارتی که با پر شدن گاز از طریق رسانش گرما و همرفت رخ می دهد با انتخاب سنگین ترین مولکول ها یا اتم های گاز بی اثر محدود می شود.
مخلوط های نیتروژن-آرگون یک امتیاز هزینه تولید هستند.
لامپ های رشته ای گران قیمت حاوی کریپتون یا زنون هستند که امکان گرمایش بیشتر را فراهم می کند.
