این ترکیب به آن اجازه می دهد تا مزایای شگفت انگیزی داشته باشد.
اول اینکه عسل بهتر از شکر سفید است: قدرت شیرین کنندگی بالاتری با کالری کمتر دارد.
علاوه بر این، از مصر باستان، انسان دریافته است که زنبورها متحدان ارزشمندی برای رفاه و سلامتی هستند.
عسل گون کتیرا را می توان در صبحها به صورت ناشتا مورد استفاده قرار داد.
امروزه مزایای آن به طور گسترده ای شناخته شده و در یک طب جایگزین تخصصی به نام Apitherapy استفاده می شود.
فضیلت های شناخته شده در این گنجینه کندو چندگانه است: ضد باکتری، ضد التهاب، آنتی اکسیدان.
مطالعه‌ای در سال 2007 توسط دانشگاه پنسیلوانیا (ایالات متحده آمریکا) با 105 کودک نشان داد که عسل در برابر سرفه‌های بسیار آزاردهنده مؤثرتر از شربت سرفه است.
به گفته دکتر ایان پل، متخصص اطفال در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، “عسل سرشار از آنتی اکسیدان است که می تواند به مبارزه با عفونت هایی که باعث سرماخوردگی می شوند، کمک کند.”
هرچه رنگ عسل بیشتر باشد، حاوی آنتی اکسیدان بیشتری خواهد بود (مانند عسل شاه بلوط ارگانیک یا عسل صنوبر از Jura).
این پزشک همچنین یادآور شد: «مایع غلیظ، چسبناک و شیرین مانند عسل به طور مکانیکی سرفه را تسکین می دهد، زیرا ترشح بزاق را افزایش می دهد که به رقیق شدن مخاط و روان شدن مجاری تنفسی فوقانی کمک می کند».
بنابراین مصرف آن یک درمان واقعی برای گلودرد است.
عسل علاوه بر فوایدی که برای سرفه دارد و مادربزرگ‌هایمان از دوران کودکی به ما می‌گویند.
به‌عنوان یک عامل شفابخش استثنایی، به‌ویژه عسل آویشن (و تیمول موجود در آن، ماده‌ای با خواص ضدعفونی‌کننده و کرم‌زدایی شناخته‌شده) شناخته شده است.
با این حال، تاکید بر این نکته ضروری است که به هیچ وجه نباید به کودکان زیر یک سال که هنوز در برابر باکتری کلستریدیوم بوتولینوم محافظت نشده‌اند، عسل داده شود.
عسل های فامیل مری که به صورت سرد، گرم نشده و پاستوریزه برداشت شده اند، تمام فواید طبیعی گیاهانی را که از آنها می آیند را ارائه می دهند.
