رسیدن یک فرآیند فیزیولوژیکی پیچیده است که شامل تغییرات در گونه های فعال نیتروژن و اکسیژن است که بر ماندگاری و کیفیت میوه ها حاکم است.
تغییرات وابسته به اکسید نیتریک (NO) در رونوشت میوه فلفل دلمه ای گلخانه ای ۱۴۰۱ با درمان میوه ها در مرحله نقطه شکست اولیه با گاز NO تعیین شد. میوه ها نیز در مراحل نابالغ (سبز) و رسیده (قرمز) برداشت شدند.
رسیدن میوه در غیاب NO منجر به تغییراتی در فراوانی 8805 رونوشت شد که عملکرد آنها قابل شناسایی بود.
در این میان، خوشه‌های عملکردی مرتبط با گونه‌های فعال اکسیژن/نیتروژن و متابولیسم لیپید به طور قابل‌توجهی اصلاح شدند.
درمان NO منجر به بیان افتراقی 498 ژن که در این دسته‌بندی‌های عملکردی قاب شده‌اند، شد.
تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی نشان داد که تیمار NO منجر به تغییر در پروفایل اسیدهای چرب، محتوای گلوتاتیون و پرولین، و میزان پراکسیداسیون لیپیدی و همچنین افزایش فعالیت آسکوربات پراکسیداز و لیپوکسیژناز می‌شود.
این داده ها شواهدی را برای نقش حیاتی NO در رسیدن میوه فلفل دلمه ای فراهم می کند.
تعداد مطالعات علمی در مورد فلفل دلمه ای رنگی 1401 به طور قابل توجهی کمتر است.
با این حال، فلفل شیرین در اروپا، به ویژه در جنوب شرقی اسپانیا، به دلیل شرایط آب و هوایی مطلوب (دما و ساعات نور خورشید در روز) برای رشد، ارتباط اقتصادی و کشاورزی بالایی دارد.
در طول 10 سال گذشته، داده‌های بیوشیمیایی نشان داده‌اند که به دلیل تعدیل‌های قابل‌توجه در گونه‌های فعال اکسیژن و اجزای RNS در طول رسیدن از مرحله سبز تا قرمز، میوه‌های فلفل شیرین یک متابولیسم نیترو اکسیداتیو پویا ایجاد می‌کنند.
با این حال، اطلاعات مولکولی در فلفل دلمه ای چهارپر، به ویژه در هنگام انتقال از میوه های سبز به قرمز در هنگام رسیدن، بسیار کمیاب است.
- منابع:
- تبلیغات:
